Het is een emblematisch overblijfsel uit de middeleeuwen en getuigt van de kenmerkende architectuur van de stad.
In de middeleeuwen was Crest omringd door een ring van muren (van de 14e tot de 18e eeuw), bekroond met kantelen, waardoor zeven poorten waren doorboord en verdedigd door een valhek en ophaalbrug. De ommuring begrensde de stad zowel politiek als topografisch.
De Porte de Montségur (14e eeuw), ook bekend als de Porte St André of Porte des Écus du Diable vanwege de afbeelding van het wapen van de familie Poitiers, dat nu verdwenen is, is het enige overblijfsel van deze zeven poorten.
Ze werden permanent bewaakt en 's nachts of tijdens epidemieën gesloten. Vanaf de 18e eeuw werden de wallen niet meer gebruikt voor defensieve militaire doeleinden en openden de inwoners beetje bij beetje de deuren en ramen voor hun eigen gemak.
