Cultureel erfgoed Crest

De stad Crest ontwikkelde zich langs een oude Romeinse weg. De precieze ontstaansdatum is onbekend. Het werd voor het eerst genoemd in 1120, in een brief van paus Calixtus II, die een bezoek bracht aan Crest, onder de naam "Crista Arnaudorum", de Arnaud heuvelrug. Crest werd in 2004 uitgeroepen tot een van de mooiste omwegen van Frankrijk. Zijn identiteit is gebaseerd op zijn authentieke calades en smalle straatjes, overdekte doorgangen, architectonische gebouwen die getuigen van zijn geschiedenis, zijn donjon en zijn winkels. De stad zou aan het eind van de 10e eeuw gesticht zijn door de familie Arnaud, die hun kasteel op de rotsachtige heuvelrug bouwden. In 1145 kwam de helft van de stad Crest echter in handen van de bisschoppen van Die, als geschenk van de Arnauds. Enkele decennia later arriveerden de Heren van Poitiers, de toekomstige Graven van Valentinois, in de regio en wilden concurreren met de bisschoppelijke macht. Als dank voor hun steun aan de prinses van Marsanne, erfgename van de Arnauds, tegen de macht van de Kerk, ontvingen ze het aandeel van de Arnauds, evenals de titel van graaf van Valentinois en Diois. In 1188 boden ze de mensen van Crest een charter van vrijheden aan. Hiermee verzetten ze zich bewust tegen de bisschop van Die. Gedurende meer dan anderhalve eeuw onderging de stad de zogenaamde "Bisschoppelijke Oorlog" tussen de Graven van Valentinois en de Bisschoppen van Die. In 1356 werd bij het Verdrag van Lyon de overwinning van de Poitiers vastgelegd, die nu de controle hadden over heel Crest. In de 15e eeuw stierf de laatste graaf van Valentinois, Louis II de Poitiers-Valentinois, zonder erfgenaam en de stad Crest werd koninklijk bezit. Het werd overgedragen aan verschillende families, waaronder de familie Grimaldi (prins van Monaco) in 1642. In de 16e eeuw, tijdens de godsdienstoorlogen, probeerden de protestanten tevergeefs het fort in te nemen, waar enkele van hun volgelingen gevangen werden gezet. In de 17e eeuw besloot Lodewijk XIII, die op bezoek was in Crest, op advies van kardinaal de Richelieu de citadel te ontmantelen, omdat hij deze als een bedreiging voor de koninklijke macht zag. De donjon bleef echter behouden op verzoek van de notabelen en de bevolking, maar vooral omdat de kosten van de vernietiging te hoog waren. De toren werd tot het einde van de 19e eeuw als gevangenis gebruikt. De stad kwam geruïneerd uit de godsdienstoorlogen tevoorschijn. Aan het einde van de 17e eeuw en gedurende de hele 18e eeuw kende Crest een periode van welvaart met de industriële ontwikkeling van katoen-, laken-, wol- en zijdefabrieken. In de 19e eeuw werd de politieke geschiedenis van de stad gemarkeerd door de staatsgreep van Napoleon III, toen de Tour zijn rol als gevangenis ten volle speelde en meer dan 400 opstandige boeren vasthield. Tegelijkertijd bleef de stad bloeien met de bouw van nieuwe fabrieken, waarvan de overblijfselen vandaag de dag nog steeds te zien zijn. Vandaag de dag herinneren de namen van de straten in de oude stad en de wijken nog steeds aan dit rijke economische verleden.